Moim okiem: „Bagnet Sony-E do niczego się nie nadaje” oraz inne plotki

Źródło: Mirrorless Rumors

     Stephan Schulz z Leiki, w wywiadzie udzielonym Red Dot Forum powiedział, że (nieco upraszczam J) mocowanie Sony-E nie nadaje się do aparatów pełnoklatkowych, gdyż ma za małą średnicę. To rzecz jasna w odróżnieniu od mocowania L. Czyżby zapomniał, że dalmierzowe Leiki nadal korzystają z M-Mount o średnicy 44 mm, czyli o 2 mm mniejszej niż w przypadku Sony-E? 

     No i o czym myśleli twórcy bagnetu Nikon F (44 mm), M42 i M39? Oni nie wiedzieli, że „nie da się”?!

     Dobra, żartuję. Mocowania takie jak najnowsze, czyli leikowskie L, canonowskie RF i nikonowskie Z, o średnicach wewnętrznych 54-55 mm, dają znacznie większą swobodę w projektowaniu optyki. Takie ich zaprojektowanie jest niewątpliwie dobrym posunięciem. To jednak nie znaczy, że Sony stoi na straconej pozycji. Co zresztą widać po ofercie i jakości jego szkieł.

     Trochę się jednak obawiam, że rozpoczyna się następna, po „megapikselowej”, wojna. Tym razem pod sztandarami z hasłem Mam Największego Bagneta. Żeby nie skończyło się zaprojektowaniem przez któregoś z konkurentów mocowania… no, powiedzmy 80 mm. Pobije wszystkich zerowym, czy wręcz ujemnym winietowaniem swoich obiektywów i genialną rozdzielczością w narożach. Tyle, że jego aparaty będą również największymi i najcięższymi w swojej klasie. O obiektywach nie wspominając. Ale z pewnością znajdzie się ktoś, kto przebije aktualnie „najlepsze” 55 mm.

Źródło: Nokishita

     Na pewno nie będzie to Olympus. On nie tylko wypiął się na propozycję przystąpienia do Aliansu L, ale zapowiedział też, że wcale nie zamierza wchodzić w mały obrazek. To ze wszech miar słuszna decyzja. Szczególnie biorąc pod uwagę, że najważniejszy konkurent, czyli Panasonic, będzie musiał poświęcać znacznie mniej uwagi swojemu systemowi Micro 4/3. Na pewno nie odpuści go sobie zupełnie, lecz znacznie bardziej będzie dbał o mały obrazek. I tu otwiera się jasna przyszłość Olympusa. Konkurent „słabnie”, więc mamy szansę się odkuć. Żeby tylko u Olympusa nie pomyśleli, że są monopolistą, bo to do niczego dobrego nie doprowadzi.

     Co jeszcze ciekawego w pofotokinowej rzeczywistości? Mitakon wypuszcza jasny standard do Fuji GFX: 65 mm f/1.4 – to odpowiednik małoobrazkowego 51 mm. I o jasności f/1.1, jak by dodali niektórzy. Kolejną jasną sztuką jest zapowiadana na początek przyszłego roku Otus 100 mm f/1.4 – manualna portretówka Zeissa dla lustrzanek Canona i Nikona.

Źródło: Lens Rumors

     Canon wszedł w małoobrazkowe bezlusterkowce, ale jednocześnie musi dobrze rozegrać inny mecz. Okazuje się bowiem, że jego EOS M50 sprzedaje się świetnie i zdobywa najwyższe miejsca w rankingach sprzedaży bezlusterkowców w Stanach i w Japonii. Nic dziwnego, że Canon chce pociągnąć tę passę i stąd pomysł na odnowienie „wyższej” linii, czyli modeli M5 i M6. Trochę szkieł też by się przydało… Ciekawe, że o rozwoju canonowskich bezluster APS-C słychać równie dużo, jeśli nie więcej, niż o pełnej klatce.

     To trochę jak w Sony. Choć może nie, tu w ogóle słychać coraz mniej. Ostatnie przecieki mówiły o „małym bum” w październiku oraz „bardzo dużym bum” w dalszej przyszłości, najprawdopodobniej na początku przyszłego roku. Jednak okazuje się, że z tego pierwszego wydarzenia nici. A potem, to się jeszcze okaże. Ale może to tylko zmyłka i Sony naprawdę czymś błyśnie…