Dawno temu Minolta zaprezentowała pierwszy, i jak na razie jedyny, obiektyw lustrzany z autofokusem. Tamta pięćsetka ef-osiem produkowana była później pod marką Sony, lecz do dziś zdążyła już wylecieć z jego oferty. Cóż, bagnet A się kończy. Pałeczkę może przejąć Canon, który ma pomysł jak do autofokusa dołożyć optyczną stabilizację obrazu oraz – niespotykaną w optyce lustrzanej – przysłonę. To wszystko za sprawą zmiany idei obiektywu na, rzekłbym, półlustrzaną. W nagłówku artykułu widzicie schemat jego optyki. Odpowiedzialny za zmniejszenie długości obiektywu człon lustrzany to przednia część konstrukcji. Za nią znajduje się część klasyczna, w której światło biegnie już prosto w kierunku matrycy. I właśnie tam dało się umieścić przysłonę oraz człon stabilizujący. W sumie skrócenie obiektywu nie jest tak spektakularne jak w klasycznym „lustrze”, więc Canon postanowił pograć tu bardzo długimi ogniskowymi. Zgłoszenia patentowe przewidują trzy warianty konstrukcji: 800 mm f/5.6, 1200 mm f/8 i 1200 mm f/11.
 |
| RF 9-18 mm f/4 |
Drugi z pomysłów, który chciałbym przedstawić pochodzi z przeciwnego krańca skali ogniskowych. To zoom 9-18 mm f/4, drugi po Laowie 10-18 mm zoom naprawdę ultraszerokokątny. Naprawdę, czyli taki którego calutki zakres ogniskowych mieści się w przedziale UWA. Przy tym obiektyw jest rekordowo szerokokątny jak na zooma, bo 9 mm w małym obrazku na razie pojawiło się tylko w stałce. Venus Optics, rzecz jasna. Nieco martwi mnie wysoka, jak na tak szerokie szkło, jasność, gdyż obiecuje ona znaczne rozmiary obiektywu i konkretną cenę.
 |
| 100-400 mm, ewentualnie 150-600 mm |
Wrócę na drugą, długą stronę skali ogniskowych. Gdy przeczytałem nazwę tego obiektywu, pomyślałem że Canon planuje zoomową kontynuację kompaktowych stałek 600 mm f/11 i 800 mm f/11. Jednak gdy obejrzałem schemat optyki, doszedłem do wniosku, że nic z tego. Ba, myślę że nowe zoomy (mamy dwa warianty) są niemal zaprzeczeniem tamtych długoogniskowców. Elementy Diffractive Optics? Brak! Stabilizacja? Brak! Przysłona? Obecna! Czyli wszystko na opak. Na pocieszenie mamy do czynienia z zoomami: 100-400 mm i 150-600 mm. Krótszy ma mieć maksymalny otwór względny f/5.6-8, a dłuższy f/8-11. Czy jednak stabilizacja matrycy poradzi sobie z tak długimi ogniskowymi? Czy bez pomocy elementów DO jakość obrazka nie poleci na łeb, na szyję? Bo nie podejrzewam, by Canon planował wpakować tam soczewki niskodyspersyjne. Ale poczekamy, zobaczymy. Jeśli w ogóle.
 |
| 28-60/70 mm |
Kolejny pomysł przywodzi na myśl ideę stosowaną od jakiegoś czasu przez Tamrona: „zróbmy jasny zoom, w którym za niewielkie rozmiary zapłacimy nieznacznym ograniczeniem zakresu ogniskowych”. Canon planuje w ten sposób zaprojektować dwa zoomy standardowe: 28-70 mm f/2.8 oraz 28-60 mm f/2.8. Mają się one charakteryzować nie tylko niedużymi średnicami, ale też długościami – najprawdopodobniej będą się dodatkowo skracały do pozycji transportowych.
 |
| 16-28 mm |
Na koniec jeszcze raz bardzo szeroki kąt, tym razem także w połączeniu z „ideą Tamrona”. Zoomów RF UWA Canon ma w ofercie już sporo, lecz jak widać ciągle mu mało. Jest jasny 15-35/2.8, jest 14-35/4, niedawno pojawił się kompaktowy 15-30/4.5-6.3, jednak i między nimi znalazło się miejsce na ciut odmienne konstrukcje. Canon wymyślił formułę optyczną, według której można zbudować obiektywy 16-28 mm o stałym świetle f/2.8 albo f/4, ewentualnie o zmiennym f/2.8-4. Ciekaw jestem czy któraś z opcji doczeka się realizacji. Myślę, że najbardziej prawdopodobna jest ta f/2.8, bo ciemne zoomy UWA są już dwa. A, w kolejce czeka też superjasny 14-28 mm f/2, którego zgłoszenie patentowe ma już niemal trzy lata. Byłby on świetną parą dla standardowego 28-70 mm f/2.
Jednak pomysły pomysłami, zgłoszenia patentowe zgłoszeniami, a życie życiem. Nie podejrzewam, by planowano wykorzystać je wszystkie – pomysły, nie życia – lub choćby tylko sporą ich część. Ale przyglądać się im warto, choćby po to by wiedzieć jakimi drogami chodzą myśli konstruktorów Canona.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz