Napraw starego Nikona, czyli „Japończyk potrafi!”

     Ucieszyłem się, gdy w sieci trafiłem na zapowiedź, że „od początku grudnia do końca marca przyszłego roku, jokohamski serwis Nikona przyjmuje do naprawy modele F, F2, F3… oraz optykę z tamtych czasów” – tak to mniej więcej brzmiało. Pomyślałem, że w jakimś magazynie odnaleziono pokryte pajęczynami skrzynie z częściami zapasowymi i postanowiono obdarować nimi niedomagających staruszków. Tak, staruszków, bo przecież Nikon F miał premierę niemal 60 lat temu! Świetnie, że te aparaty zamiast gnić w szafie, będą mogły wrócić do służby czynnej.

     Gdy jednak dotarłem do pełnej informacji (np. tu: PetaPixel) i im bardziej zagłębiałem się w artykuł, tym lepiej było widać, że żadnych skrzyń nie ma. „Przegląd mechanizmów przewijania filmu, kontrola czasów migawki, sprawdzenie prawidłowości ruchu lustra…” i tak dalej i temu podobne. Ani śladu sugestii o możliwości naprawy któregokolwiek z podzespołów lub mechanizmów. Choć przyznam uczciwie, że wspomina się o czyszczeniu, regulacji i smarowaniu.

     Naszło mnie nagle pytanie i zdziwienie: czyli gdybym pół roku temu przyniósł tam na przegląd Nikona F2, to odesłaliby mnie z kwitkiem? W JAPOŃSKIM serwisie NIKONA?! W serwisie firmy szczycącej się nie tylko swoją tradycją, ale też – choć teraz już ciszej – kompatybilnością wszystkich lustrzanek i obiektywów wyposażonych w bagnet F? Byłem przekonany, że w firmowym centrum serwisowym z otwartymi rękami przyjmują do konserwacji twórców potęgi Nikona. A tu okazuje się że nie, a jeśli już ma miejsce taka „akcja serwisowa”, to trwa tylko przez kwartał. Czemu? Nie chce się zbyt często sięgać do szafy po starutkie instrukcje serwisowe? A może takie przeglądy wymagają ściągnięcia z emerytury starych fachowców posiadających jakąś tajemną wiedzę? Bzdura! Przecież tych aparatów – mam na myśli Nikony F, a nie youngtimery w rodzaju F3 – są na świecie jeszcze tysiące, i na pewno setki z nich służą do fotografowania, a nie jedynie zdobią półki. I te aparaty co jakiś czas trafiają do lokalnych, „tradycyjnych” serwisów na przeglądy. A tam John, Janusz, czy inny Abdullah nie odsyłają klienta z kwitkiem. Pentax K1000, Leica M3, Canon F1, czy Nikon F… wiedza w głowie, wkrętak w dłoni, PDF z serwisówką w Internecie J… i do roboty. Wiadomo, że naprawić nie zawsze się uda, ale oczyścić, wyregulować, nasmarować, owszem. I oddać odświeżony, w pełni sprawny aparat, by służył dalej. Można? Można.

      Ale Nikon z takiej codziennej serwisowej pracy robi coś nadzwyczajnego. Trochę przykro. 

PS Publikowane tu zdjęcia, to reprodukcje z najstarszego z posiadanych przeze mnie katalogów Nikona. Został on przywieziony przez mojego ojca z Targów Poznańskich w czasach wczesnego Gierka. Ani mi w głowie była wtedy fotografia, zdecydowanie preferowałem matchboxy i klocki Lego. Jednak widać, że ziarenko zostało zasiane...