Trzy strzały Nikona

Źródło: Nikon

     Trzy celne strzały świetnie uzupełniające gamę Nikkorów. Nie żadne uniwersalne szkiełka w rodzaju siódmej wersji 18-55 („z super-hiper ortokrystalicznymi, wyjątkowo cichymi przekładniami silnika AF”), a dokładnie to, czego mogą potrzebować nikoniarze. Tak można by w skrócie opisać najnowsze premiery nikonowskiej optyki.

     

Źródło: Nikon

     Pierwszy, bardzo konkretny strzał, to stabilizowana wersja zooma 24-70 mm f/2,8. Canon takiej nie ma, bo trzy lata temu wykpił się obiektywem bez IS. Niby jest bardzo przyzwoity Tamron VC, ale jego przecież „prawdziwi profesjonaliści” nie tkną nawet kijem. Poza tym Tamron ma dość głośny silnik AF, co przeszkadza podczas filmowania. A nowy Nikkor będzie cichszy, no i obraz nie będzie drgał. Wewnątrz zoom ten jest mocno wyrafinowany pod każdym względem. Ponad pół tuzina soczewek ED, HRI i asferycznych, nowy, cichszy i szybszy silnik AF oraz elektromagnetyczny napęd przysłony. Dla wzrostu powagi konstrukcji, masę podciągnięto do ponad kilograma, a mocowanie filtra powiększono do 82 mm. Amerykańska cena sugerowana 2400 $ przełoży się pewnie na polskie 10999 zł (ciekawe, czy trafiłem…). I jak tu narzekać, że optyka Sony jest droga? Ale już cieszą się czekający na okazyjny zakup używanego starego 24-70, bo pojawi się ich na rynku więcej, więc ceny pewnie spadną.

Źródło: Nikon

      Strzał drugi zdecydowanie jest odpowiedzią na działania przyrodniczo-ptasiarskiej konkurencji. Ostatnimi czasy pojawiły się bowiem dwie Sigmy 150-600 mm oraz podobny Tamron, a niedawno nawet Pentax wysmażył swoją interpretację zooma 150-450 mm. Nikon nie chciał być z tyłu, no i miał okazję (znowu) pognębić Canona, który tego typu optyki nie ma na składzie. Stąd premiera Nikkora 200-500 mm. Niby o 50 mm węziej na dole i o 100 mm krócej na długim końcu niż niezależna konkurencja, ale za to jasność to stałe w całym zakresie ogniskowych f/5,6. Cena, na początku obecności w sklepach pewnie trochę przekroczy 6000 zł, ale to chyba akceptowalny poziom jak na firmową optykę tego typu. Optykę mocno zaawansowaną, bo z aż 19 soczewkami (w tym trzema ED) i wysoce skuteczną stabilizacją (z nowym trybem Sport do panningu). Ale za to brak uszczelnień, no i trochę obawiam się o trwałość i sztywność połączenia korpusu z mocno wysuwającym się przednim tubusem. Ale może martwię się na zapas?

Źródło: Nikon

      Trzeci strzał, to nie żadne efektowne szkiełko, a coś wręcz przeciwnego: zwykła, prosta stałka 24/1,8. Nikon od dawna i systematycznie buduje tę rodzinę stałoogniskowej optyki o jasności f/1,8. Nie za jasnej, ale i nie za ciemnej, bo w końcu od flagowych szkieł f/1,4 różni je mniej niż pół działki przysłony. Do tego w miarę niedrogiej i w większości cieszącej oko jakością obrazu. Ta konsekwencja jest godna pochwały. Nikon zgromadził już bowiem niezły pełnoklatkowy zestaw: 20, 28, 35, 50 i 85 mm, teraz uzupełniony ogniskową 24 mm. I przecież jest jeszcze DXowe 35 mm. Wszystkie mocno plastikowe, bez cudów technologicznych, stabilizacji itp., ale oczywiście z silnikami AF-S na pokładzie. A dwa najkrótsze obiektywy, w tym nowy 24 mm, wyróżniają się na plus posiadaniem soczewek ED.

      Nikonie, dobra robota!