Panasonic GX80 - klasa średnia rośnie w siłę!

     Raz coś z wysokiej półki, raz coś z niższej. Raz gruby zwierz, raz szaraczek. Tym razem Panasonic pokazał nowy gatunek wagi średniej: „dwucyfrowego” Lumixa GX. Konkretnie GX80. Dziś aparat ogłoszono oficjalnie, ale już wczoraj miałem okazję poznać go na przedpremierowej prezentacji.

     Poznałem i od razu polubiłem go. No, może nie tak bardzo jak cudnego maleńtasa GM5, ale jednak. Odbyło się to chyba na tej samej zasadzie, jak przypadł mi do gustu Olympus E-M10. Ideą konstruktorów GX80 było bowiem stworzenie niższej półki w rodzinie GX. Niższej, co – jak się okazało – wcale nie oznacza istotnego zubożenia względem Lumixów GX8 i GX7. Ba, pod pewnymi względami prezentuje się on wręcz ciekawiej. Przepis na GX80 wyglądał mniej więcej tak: wziąć GX7, troszkę go uprościć dla potanienia produkcji, dorzucić ficzery z GX8… i gotowe.

     Dobra, zacznę od tego co wycięto. Nie ma już możliwości odchylania do góry wizjera, ale pozostał obracany góra–dół ekran. Oba wykonano w technologii LCD, czyli tak jak w GX7, bo GX8 korzysta z OLEDów. Gabaryty GX80 są niemal identyczne jak GX7, z wyjątkiem grubości, która jest zauważalnie mniejsza. To chyba z powodu znacznie mniej wystającego do tyłu wizjera. Konstrukcja GX80 opiera się na tworzywach sztucznych, metalu na zewnątrz ani śladu. Nie obawiam się jednak o wytrzymałość, a raczej o odprowadzanie ciepła. Skoro już przy energii jesteśmy: akumulator starcza na 290 zdjęć, podczas gdy w pozostałych GX na ponad 300. Uszczelnień „pogodowych” brak. 

     Mniej efektownie prezentują się parametry migawki: czas X to 1/160 s (a nie 1/250 s), najkrótsza ekspozycja to 1/4000 s (a nie 1/8000 s), no i pomarzyć możemy o 30-minutowych zdjęciach na czas znanych z GX8. Maksimum to 2 minuty, czyli tyle ile w GX7. Oczywiście jest migawka elektroniczna, ale jej zadaniem jest przede wszystkim wspomożenie krótkimi ekspozycjami (do 1/16000 s), a nie wyciszenie pracy Lumixa. To z powodu zastosowania zupełnie nowej, naprawdę cichej migawki szczelinowej, napędzanej wyłącznie elektromagnetycznie, a nie częściowo mechanicznie jak w GX7 / GX8. Różnica w hałasie i drganiach, na korzyść GX80 rzecz jasna, jest bardzo wyraźna. 

     Idąc tropem drgań, trafiamy na kolejne rozwiązanie bardziej wyrafinowane niż u starszych braci: stabilizację obrazu. Przewagą jest stabilizacja matrycy dla 5 stopni swobody, a nie czterech jak w GX8. Tym dodatkowym są drgania kątowe wokół osi równoległej do osi obiektywu. Przy tym stabilizacja matrycy współpracuje z „dwuosiową” stabilizacją obiektywu – oczywiście jeśli on stabilizację posiada. Takie rozwiązanie okazuje się korzystne przy fotografowaniu optyką długoogniskową, w przypadku której stabilizacja matrycy nie jest w stanie zniwelować efektów znacznych drgań kątowych. A to nie jest problemem dla stabilizacji optycznej w obiektywie. Zresztą Panasonic od czasu premiery GX8 (a może nawet dłużej?) chwali się nie tyle wysoką skutecznością swej stabilizacji, co właśnie ową umiejętnością korygowania drgań kątowych o dużej amplitudzie.

     Do GX80 oczywiście trafiło filmowanie 4K z całą fotograficzną otoczką: 4K Photo i Post Focus. Dołożono dwie nowości wykorzystujące „wycinanie” obrazu Full HD z filmu 4K, pozwalające uzyskać panoramę z nieruchomego aparatu lub powiększenie fragmentu kadru. Przyznaję, że niezbyt zrozumiałem na czym to polega – mam nadzieję, że po teście aparatu wszystko stanie się jasne.

     Ciągły autofokus wykorzystuje wspaniale pomyślaną i skuteczną technologię DFD (Depth From Defocus), a skutkuje to seriami 6 klatek/s przy śledzeniu ostrością ruchomego obiektu. W AFS mamy 8 klatek/s.

     Przetwornik obrazu niby stary, 16-megapikselowy, ale wiadomo że diabeł tkwi w szczegółach. Tym szczegółem jest brak filtra dolnoprzepustowego, a morę ma okiełznać specjalne oprogramowanie. Efektem ma być „czysty” obraz o rozdzielczości wyższej o 10 % w stosunku do tego co znamy z GX7. Nadal obowiązuje wysoka natywna czułość matrycy wynosząca ISO 200, przy czym programowo obniżona to w przypadku GX80 ISO 100.

     W korpusie aparatu zmieściła się wbudowana lampka błyskowa oraz stopka dla lamp zewnętrznych. Sterowanie opiera się między innymi o dotykowy ekran oraz przednie i tylne pokrętło sterujące. Tylne jest klikalne, co zwiększa liczbę obsługiwanych funkcji, a ekran dysponuje cudownym trybem dotykowego ustawiania położenia pola ostrości podczas gdy korzystamy z wizjera.

     I to na razie tyle pierwszych wrażeń dotyczących GX80. Wrażeń po obmacaniu sprzętu, zabawach menu, ustawianiu ostrości i posłuchaniu migawki, bo dostępny wczoraj egzemplarz aparatu nie nadawał się jeszcze do fotografowania nim. Z oceną efektów zdjęciowych będę musiał poczekać do testu – mam nadzieję, że Panasonic zadba o dostępność egzemplarzy z finalnym softem. Na sklepowe półki Lumix GX80 ma trafić w czerwcu. Na razie nie są znane ani polskie ceny sklepowe, ani nawet oficjalna sugerowana. O ich poziomach można dziś jedynie gdybać na podstawie ogólnoeuropejskiej sugerowanej ceny samego aparatu wynoszącej 699 euro. Nie jest ona mała, ale daje nadzieję, że już od początku sprzedaży, cena w tańszych polskich sklepach internetowych uplasuje się na poziomie 2999 zł. Byłoby miło!


Zajrzyj też tu:

TEST: Panasonic Lumix FZ1000
TEST: Panasonic 25 mm f/1,7 – tylko pochwalić!
TEST: Panasonic GX8, daj się przetestować!
TEST: Panasonic Lumix GM5
TEST: Olympus OM-D E-M10